Opis
Mali Lošinj (wł. Lussinpiccolo, wen. Lusinpicolo) to miasto w powiecie Primorje-Gorski Kotar, na wyspie Lošinj, w zachodniej Chorwacji. W czasie spisu z 2011 r. było 8116 mieszkańców, z czego 86% stanowili Chorwaci. Sprzyjające warunki klimatyczne, budowa hoteli i kurortów, zalesienie i utrzymanie plaż spowodowały intensywny rozwój turystyki. Miasto położone jest w najbardziej chronionej części zatoki Lošinj, po wschodniej, słonecznej stronie wyspy.
Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z 1398 r. pod nazwą Malo selo („mała wioska”).
W 1868 r. przeżywała swój złoty rok. Było aż jedenaście stoczni i stało się miejscem z największą i najbardziej rozwiniętą marynarką handlową na Morzu Adriatyckim, nawet przed miastami takimi jak Rijeka, Triest i Wenecja. zauważył, że małe miasteczko, podobnie jak niektóre w południowym Maine, wydawało się „wyprodukować stu marynarzy na każdego wyprodukowanego gdzie indziej”. Pisząc w 1938 r., Roberts powiedział, że obecnie „na Lussinpiccolo, czyli mniej więcej wielkości wyspy Monhegan, mieszka czterystu kapitanów morskich — kapitanowie wszelkiego rodzaju statków, od trzydziestu tysięcy ton liniowców do stu ton brygów handlowych”.
Wraz z wynalezieniem silnika parowego następuje stagnacja w rozwoju, a wraz z pojawieniem się peronospory choroby winorośli. Uprzednio część Republiki Weneckiej, Mali Lošinj przeszedł pod panowanie austro-węgierskie w 1797 r. na mocy traktatu z Campo Formio. Wyspa pozostawała pod panowaniem austro-węgierskim do 1918 roku. Po I wojnie światowej na mocy traktatu w Rapallo została przekazana Królestwu Włoch. W 1947 została włączona do Jugosławii. Jego włączenie do socjalistycznej Jugosławii doprowadziło do masowej emigracji ludności włoskiej. Po II wojnie światowej pozostało tylko 2200 mieszkańców. W 1991 roku stał się częścią dzisiejszej Chorwacji. więcej informacji
Lošinj (wymawiane [lɔ̌ʃiːɲ]; włoski: Lussino; weneckie:
Lusin, wcześniej Osero; niemiecki: Lötzing; łac.: Apsorrus; starożytna greka: Ἄψορρος) to chorwacka wyspa na północnym Adriatyku, w Zatoce Kvarner. Jest prawie na południe od miasta Rijeka i części powiatu Primorje-Gorski Kotar. Osady na Lošinju to Nerezine, Sveti Jakov, Ćunski, Artatore, Mali Lošinj i Veli Lošinj. Przez całą wyspę biegnie droga regionalna; połączenia promowe (przez wyspę Cres) to Brestova – Porozina, Merag – Valbiska, Mali Lošinj – Zadar, Mali Lošinj – Pula. Na wyspie Lošinj znajduje się również lotnisko.
Geografia
Lošinj jest częścią archipelagu Cres-Lošinj. Archipelag Cres-Lošinj obejmuje dwie główne wyspy Cres i Lošinj, kilka mniejszych wysp Unije, Ilovik, Susak, Vele Srakane, Male Srakane oraz szereg niezamieszkanych małych wysepek i wychodni. Cres jest największym obszarem, a następnie Lošinj. Cres i Lošinj są połączone małym mostem w miejscowości Osor na Cres. Najwyższymi wzniesieniami są góry Televrin (zwane również Osoršćica) na 588 m (1929 stóp) i św.
Nikola (zwany także Sv. Mikul) na 557 m (1827 stóp). U ich podstawy leżą miasta Nerezine i Sveti Jakov. Podłoże wyspy składa się głównie z wapieni kredowych i skał dolomitowych. W zachodniej części półwyspu Kurylskiego znajdują się złoża piasku. Lošinj jest 11. co do wielkości wyspą Adriatyku pod względem powierzchni, 33 km (21 mil) długości, o szerokości od 4,75 km (2,95 mil) na północy i środku wyspy do 0,25 km (0,16 mil) w pobliżu miasta Mali Lošinj.
Całkowita linia brzegowa wyspy wynosi 112,7 km (70,0 mil). Około 2600 godzin słonecznych w roku sprawia, że wyspa jest popularnym miejscem turystycznym w miesiącach letnich, zwłaszcza dla okolicznych turystów ze Słowenii, Niemiec i Włoch. Średnia wilgotność powietrza wynosi 70%, a temperatury średnio 24 °C (75°F) latem i 7 °C (45°F) zimą.
Wyspa ma łagodny klimat i wiecznie zieloną roślinność (jak mirt, dąb ostrolistny i wawrzyn).
Jednak, podobnie jak w innych miejscach nad Adriatykiem, Losinj jest podatny na różne wiatry. Bura to wiatr północno-wschodni, który sprowadza z kontynentu niskie temperatury i suche masy powietrza, czasami porywy są na tyle silne, że przewracają ciężkie pojazdy.[4] Jugo to wiatr południowy, który pochodzi z Sahary, jednak po stosunkowo długim napływie nad ciepłymi wodami Morza Śródziemnego staje się wilgotny i zwykle przynosi dużo chmur i sztormową pogodę. Tradycyjnie podobno powoduje bóle głowy, melancholię, a nawet napady szaleństwa u mieszkańców obszarów przybrzeżnych, zwłaszcza dalmatyńczyków.
Veli Lošinj, Čikat i południowo-zachodnie wybrzeże otoczone są lasami sosnowymi, podczas gdy najwyższe wzniesienia na północy wyspy mają rzadszą roślinność. Łagodny klimat, bogata bioróżnorodność, przyjemna atmosfera, bogate dziedzictwo kulturowe oraz 250 imprez kulturalno-rozrywkowych. To tylko niektóre z epitetów, dzięki którym archipelag Lošinj ugruntował swoją pozycję na światowym rynku jako Wyspa Witalności.
Ważnym segmentem oferty jest tradycja turystyki zdrowotnej od ponad 125 lat. Połączenie zapachów gęstego lasu sosnowego, leczniczych ziół i morskich aerozoli tworzy wyjątkową aromaterapię na świeżym powietrzu. Wysoka jakość morza i najwyższej jakości powietrze, z ponad 200 słonecznymi dniami w roku i 1018 gatunkami roślin, sprawia, że Mali Lošinj jest centrum aromaterapii i nowoczesnym, świadomym ekologicznie miejscem turystyki witalnej i zdrowotnej. Dowiedz się więcej o zielonych wakacjach w Mali Lošinj.
